Wat een commotie zeg over Charlie Charlie. Misschien is het
je ontgaan, maar een geest van een Mexicaanse jongen zou in staat zijn 2
potloodjes te laten bewegen. Ik heb de storm aan reacties eerst maar eens over
me heen laten komen zonder te proberen er iets van te vinden. Ik zie dat er
vooral stellingen worden ingenomen. Waar de één ogenschijnlijk in de kramp
schiet en er alles aan doet om jongeren er van te weerhouden het spel te
spelen, doet de ander er luchtig over en geeft aan dat het niet
wetenschappelijk onderbouwd is.
Het valt me op dat vooral jongeren worden gewaarschuwd. Ik
geef je op een briefje dat het ook ouderen nieuwsgierig maakt. Er zal vast
ergens een kroeg zijn waar na een paar alcoholische dranken getracht wordt een
spelletje met Charlie te spelen. Kortom,
de “oudjes” zijn vast nog niet uit geëxperimenteerd. Ook wel bizar om te lezen
dat mensen vinden dat alles wetenschappelijk onderbouwd moet worden terwijl als
ze het niet onderbouwd krijgen, roepen; “ er is meer tussen hemel en aarde”.
Ik hoor je al denken: “wanneer komt Jan nu met zijn mening
over Charlie?” Tja, . . ik zit daar
misschien wat kinderlijk in. Dat veel wat er gebeurt in ons leven niet
wetenschappelijk is te verklaren is naar mijn idee een open deur in trappen. We
willen dat wel graag en doen ook onze stinkende best, maar het lukt ons op veel gebieden niet.
Leg me bijvoorbeeld maar eens uit dat de Bombardeerkeer door de evolutie is ontstaan.
Het is maar gezegd: ik geloof nog steeds in wonderen! Daarnaast vind ik een geest die 2 potloodjes
laat draaien niet zo spannend eerlijk gezegd. Als één van de deelnemers de
spanning niet meer kan houden en een zuchtje wind laat ontsnappen tussen de
lippen is dit al voldoende om de potloodjes te laten draaien. Achter mijn huis
heb ik 2 grote spoorbielzen liggen, als die nu ineens kruislings over elkaar
komen te liggen en rondjes beginnen te draaien zonder dat er een windhoos in mijn
tuin waait, kijk dan wordt het serieus. En mocht een spoorbiels te zwaar zijn voor
de geest van een Mexicaans jongetje neem ik ook genoegen met 2 bakkeien.
Het
lijkt wat naïef wat ik vind, maar helemaal onschuldig is dit geloof in Charlie
niet. Ik hou van God en van Zijn richtlijnen die Hij ons in de Bijbel geeft. In één van de Bijbelboeken staat bijvoorbeeld;
“er mogen geen mensen zijn die geesten
van doden om raad vragen want dat vindt de Heer afschuwelijk. Dat is ook de
reden dat hij die volken uit het land zal verjagen” (Deuteronomium 18:11-12
BGT)
Ik hou er persoonlijk rekening mee,
dat als God in al Zijn Wijsheid ergens
voor waarschuwt, dan doet Hij dat niet omdat een gevaar niet bestaat.
Of Charlie nu wel een potloodje kan laten draaien en geen spoorbiels.
Of het nu wel of niet wetenschappelijk onderbouwd kan worden. Het feit dat God
waarschuwt voor het oproepen van de geesten van doden is voor mij DE reden dat
het bestaat en mijn drijfveer dat ik er niet aan toe wil geven. Gewoon omdat
God het me sterk afraad en ik daar
gehoorzaam aan wil zijn. Een gehoorzaamheid als gift aan God. Misschien een
kinderlijk geloof, maar toch; Goodbye Charlie!
