Tijdje terug ging ik naar de bouwmarkt om een stuk
of 20 panlatten te halen. Ik weet niet of je wel eens in een bouwmarkt bent
geweest, maar al die latten liggen in stellages waar je ze stuk voor stuk uit
moet trekken. Je begint er wat voorzichtig aan, maar als je er een stuk of 10
hebt gehad dan voel je je al een volleerd “panlatten uittrekker” en flitsen de
panlatten je door de handen. Maar bij de zestiende panlat ging het mis. Een
splinter boorde zich in mijn vinger, aauw! Ik haalde de splinter uit mijn vinger,
maar ik had hier te maken met een splinter die wat last had van
verlatingsangst, dus er bleef een klein stukje diep in mijn vinger zitten. Ach,
wat zou het ook.
Maar na een dag of twee begon mijn vinger pijn te
doen en drie dagen later begon hij te zweren en te etteren, dus dat werd een
retourtje huisarts.
In je hart kun je ook pijn hebben. Pijn van dingen
die je zijn aangedaan of die tegen je gezegd zijn. In sommige gevallen lijkt
dit onoplosbaar omdat diegene die je de pijn heeft berokkent er niet over wil
praten of nog erger, die persoon is inmiddels overleden. En daar zit je dan met
je pijn. Pijn die gaat etteren en zweren. Pijn die je dag in dag uit
achtervolgd. Je wilt zo graag dat datgene
wat je is aangedaan kunt vergeven, en dat je wonden kunnen helen. Dat mensen je
om vergeving vragen, maar het lijkt een zinloos verlangen. En langzaam maar
zeker verandert de pijn in wrok en bitterheid. En in die gevallen wordt de pijn
zo groot dat jij je gedwongen voelt om te kiezen, of om in verbitterdheid door
te leven of, ondanks dat de ander geen om vergeving vraagt, je het hem of haar
toch geeft.
Het lijkt een onmogelijke opgave. Misschien helpt
je het verhaal van Corrie ten Boom. Corrie, die jaren na de dood van haar zus
Betsie, één van de bewakers tegenkomt van de gaskamer waarin Betsie is vermoord
tijdens de tweede wereld oorlog. (Haar moordenaar dus.) De man wil haar een
hand geven, ze kan het niet. Allerlei boze en wraakzuchtige gevoelens komen in haar naar boven, maar ze beseft dat
deze gevoelens niet God zijn gevoelens konden zijn. Het was haar wrok en
bitterheid.
"Heer Jezus," bad ik,
"vergeef mij en help mij hem te vergeven." Ik wilde hem een hand
geven. Maar ik kon het niet. En daarom bad ik weer in stilte: "Jezus, ik
kan hem niet vergeven. Geef mij Uw vergevingsgezindheid. Toen ik zijn hand
greep, gebeurde er iets ongelofelijks. Het was of ik Gods liefde door mijn arm
voelde stromen. (citaat 'De Schuilplaats')
Ik moest naar mijn huisarts
om de splinter uit mijn hand te laten halen, zo is bij wrok en bitterheid een
bezoek aan “Huisarts” Jezus aan te raden. Hij heeft niet alleen al je zonden
vergeven, maar Hij helpt je ook om te kunnen vergeven.
