Afgeknapt op goede voornemens, doe mij de agenda van God maar!

Ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik ben een beetje afgeknapt op de goede voornemens zo rond de jaarwisseling. Ik raak altijd erg teleurgesteld in mezelf. Als ik me voorneem om 4 kilo af te vallen, dan merk ik dat ik met de eerste en de beste oliebollenronde op nieuwjaarsdag al een ongelofelijke smoes bedenk waarom ik de vetrollen nog ff boven mijn broekriem laat bungelen. Ik zal jullie verder niet vermoeien met mijn talloze goede voornemens. Wat ik er nog over kwijt wil is dat het me weinig vreugde bracht.

Een goed gesprek met God over koetjes en kalfjes

Nee, laten we dan de goede verlangens op oudejaarsavond uiten. Ik ben zelf zo gewend dat ik op oudejaarsavond me ff terugtrek en op mijn manier een goed gesprek met God heb. Na wat heen en weer gepraat over koetjes en kalfjes, en de wereld problematiek aan Hem heb voorgelegd (alsof Hij dat niet weet) kom ik al snel ter zake en vraag ik God om me Zijn agenda te overhandigen. Elk jaar wil ik daar namelijk graag wat inzetten. Of liever gezegd, ..  ik vul, als het ff kan, Zijn agenda graag in. Op elke dag van Zijn agenda staat vermeld: een goede gezondheid, dat het goed mag gaan met mijn vrouw, kinderen, ouders en vrienden. Dat er wereldvrede mag heersen. Ook heb ik daarnaast nog wel een aantal financiële puntjes voor Zijn begroting. Eerlijk gezegd schaam ik me ook niet om mijn goede verlangens naar God te uiten. Het zou toch van de zotte zijn als ik aan Hem zou vragen dat mijn kinderen ziek zouden worden, ons bedrijf failliet. Of om te zeggen “Heer, laat me aUb ploeteren en lijden.”

uw Koninkrijk kome Uw wil geschiede, . . .  zolang het maar in mijn agenda past die ik voor U hebt opgesteld (….) Amen

Ik weet uit diverse zeer betrouwbare bronnen dat ik niet de enige ben die, onbewust, Gods agenda aan het invullen is met zijn of haar goede verlangens voor het komende jaar. Steevast worden deze verlangens dan afgesloten met; Onze vader die in de Hemel zijt Uw naam worde geheiligd, uw Koninkrijk kome Uw wil geschiede, . . .  zolang het maar in mijn agenda past die ik voor U hebt opgesteld (….) Amen

Maar het kan maar zo zijn dat de agenda die jij voor God hebt opgesteld niet uitkomt. Als ik terug kijk naar het afgelopen jaar dan was dat het jaar waarin mijn lieve vader plotseling is overleden. Een jaar waarin mijn dochter ziek werd. Een jaar waarin ikzelf door een hernia fysiek en mentaal een aantal maanden ben stilgezet. Bijna niets van wat ik in Gods agenda had gezet is gebeurd….

Pijn en verdriet tegen elke prijs willen vermijden

Beetje naïef natuurlijk ook van mij. Mijn gezonde verstand zegt dat pijn en verdriet in deze wereld thuis horen. Tegen elke prijs willen we, wil ik, het vermijden en zijn vaak geneigd om God als de Haarlemmer olie te gebruiken die alles wel heelt en fikst.

Maar pijn heeft ook een functie. Het leert je wat in het leven pas echt van waarde is. Je leert de juiste prioriteiten stellen. Het leert je beter in te leven als anderen pijn hebben. Je ontdekt wie God ten diepste is en wat Hij voor je voelt. Het leert je niet te lang in de achteruitkijk spiegel te kijken, (daar maak je pas echt brokken mee) maar door de voorruit. Daar zie je na verloop van tijd dat het beste Hoofdstuk van je bestaan nog moet komen.

Het leert je, dat als je daar alleen staat met je pijn en je verdriet, wat ten diepste die prachtige tekst uit Psalm 23 inhoudt. “Al gaat mijn weg door een donker dal, ik vrees geen gevaar, want U bent bij mij” En zo is het, wat de uitkomst ook is van de dag, van de week, het jaar, . .  God is er bij. Ook al snap ik er soms niets van waarom Hij mijn prachtig opgestelde agenda niet volgt. Ik zou er niet aan moeten denken dat ik, op de diepe dalen van het leven,er niet zeker van was dat Hij er bij is.

 

De goede verlangens voor dit jaar? Misschien wel dat wat mijn Bijbeltje (Micha 6:8) me leert, nl: recht te doen en trouw te zijn aan alle mensen die mijn levenspad kruisen en, . .  ootmoedig te wandelen met God.

Neemt niet weg dat ik alle lezers van mijn blog alle goede verlangens toe wil wensen. En vanuit de Achterhoek klinkt dat ongeveer als: Veul heil en zegen!! 

 

 

Madonna, Nietzsche, Margaret Thatcher, Johan Cruijff of Jezus?

Jezus Christus

“Jezus de beroemdste persoon aller tijden”. Zo luidt de kop van nu.nl op 15 december 2013. Een Amerikaans onderzoeksbureau heeft met een stel wijze lieden gezocht op naamsvermelding op internet en ook gekeken hoe belangrijk mensen zijn na hun dood. Deze immense zoektocht heeft geleidt tot een hele rits beroemdheden. Op zich stond ik niet van de uitslag te kijken, maar waar ik wel van stond te kijken was dat het me duidelijk werd dat Jezus nooit zijn best heeft gedaan om de beroemdste mens aller tijden te worden. Hij heeft “gewoon” de wil van Zijn Vader gedaan en is gekomen om ons te dienen, niet om populair te worden.

En ja,  . .  als je dan toch beroemd bent is het ook best handig om te weten wat die persoon te zeggen heeft, niet dan?

Zelf hou ik erg van one-liners en uitspraken die je tot nadenken zetten of waar ik vrolijk van word. Regelmatig bezoek ik citaten net Wat ik wel beschamend vind is dat de meest legendarische uitspraak ooit gedaan op tv: "it giet oan” van Henk Kroes (oud voorzitter van de Friese Elfsteden) er niet bij staat. Dat was toch helemaal geweldig! Het is misschien nog wel beschamender dat er op citaten net geen enkele uitspraak van de beroemdste Persoon aller tijden te vinden is. Beetje vreemd, terwijl Hij wel ontzettend veel wijze en bijzondere uitspraken achter Zijn naam heeft staan. Het lijkt net of jou en mij op verschillende manieren deze wijsheden onthouden worden. Gelukkig hebben we nog altijd het meest verkochte Boek ter wereld, . .  maar toch.

Wel zijn er erg veel andere uitspraken van beroemde personen. Neem bijvoorbeeld een uitspraak van Nelson Mandela, . .  vandaag (15-12-2013) is hij begraven en heeft deze wereld iets goeds achter gelaten. Een uitspraak van hem die mij inspireert is: “Als je iets goeds ziet, geef dan een compliment. Als je iets fouts ziet, bied dan je hulp aan”. Daar heeft hij gelijk in, maar de praktijk is vaak weerbarstig. In plaats van de helpende hand zie ik ook regelmatig dat er een veroordelende wijzende vinger of een boze middelvinger wordt getoond.

Wat te denken van Napoleon, hij zei ooit dat alle revoluties voortkomen uit de maag. Ik denk dat dit waar is. Afschuw (je maag draait er van om) en liefde (vlinders in de buik) komen vanuit dezelfde plek.
Of Ghandi die heeft gezegd: “Als je doet wat je leuk vindt, hoef je nooit te werken.” Nou, mijnheer Ghandi, ik denk dat ik weet wat u bedoelt, maar ik kom toch regelmatig mensen tegen die er een beetje in zijn blijven hangen. Ze zijn vergeten dat wat ze leuk vinden ook een paar cent op moet brengen. Nu weet ik dat geld niet gelukkig maakt, maar je kunt er wel erg ongelukkig van worden als je het niet hebt.

Nu, . .  omdat ze zo beroemd zijn een paar uitspraken:

Johan Cruijff:  “Als je voor elke positie de beste speler kiest, heb je nog geen sterk elftal maar een team dat als los zand uiteen valt”.

Donald Trump: "Als je toch van plan bent om na te denken, denk dan in elk geval groot.”

Winston Churchill: “De grootste les van het leven is te weten dat zelfs dwazen soms gelijk hebben.”

Albert Einstein

Albert Einstein: “Tracht niet een man van succes te zijn, probeer liever een man van waarde te zijn.”

Malcolm Forbes: “Falen is succes als we ervan leren.”

 Abraham Lincoln: “Gewone mensen zijn de beste mensen van de wereld. Daarom heeft God er zoveel geschapen.”

Socrates: “Onwetendheid is de bron van alle kwaad.” Eigenlijk vind ik dat de uitspraak van Ton Harmsen, oud voorzitter van Ajax, er meteen achteraan moet: “Inspraak zonder inzicht, leidt tot uitspraken zonder uitzicht” Maar goed, Ton is met zijn werk voor Ajax lang niet zo beroemd geworden als Socrates.

Veel van bovenstaande uitspraken zouden zo bij mij op een tegeltje aan de muur mogen hangen. Van die one-liners die je ff herinneren aan, voor mij, wezenlijke zaken in het leven. Maar er zijn ook van die uitspraken van beroemdheden die me wat meer moeite kosten om ze te kunnen waarderen.

Bijvoorbeeld die van Margaret Thatcher “Als je wilt dat iets gezegd wordt, vraag het een man; als je wilt dat er iets gedaan wordt, vraag het een vrouw.” Hoewel ik vrouwen erg hoog acht en me geen leven voor kan stellen zonder, . .  kun je ook overdrijven. Het zal vast een jeugdtrauma zijn dat haar nog dwars zat.

Of wat te denken van  Mozart: “Het orgel is de koning van de instrumenten”. Het is een mooi en indrukwekkend muziek instrument. Maar koning? Het orgel is hoe dan ook niet het oudste instrument, dat zal vast een holle boomstam zijn geweest. Ook trek je met een orgel tegenwoordig geen volle zalen. Op de populaire radiozenders kom ik zelden of nooit een orgel tegen terwijl kerkmensen denken dat je er nog steeds jongeren mee naar de kerk trekt. Ik ga toch voor het drumstel. (de holle boom)

En dan Madonna, een voorbeeld voor veel jonge meisjes. “Ik heb altijd het verlies van mijn maagdelijkheid als een carrière stap gezien”. Het mag voor haar een waarheid zijn, maar . . .  Ik ben overigens wel benieuwd waarom ze dit als een carrière stap ziet. Ik zou er best met een gezellig ontbijtje eens met haar over willen praten, maar ja, ze is zo beroemd dat ze er vast met mij geen boompje over op wil zetten. Hoe dan ook, ik gun alle jonge meiden een andere en betere carrière stap!

En dan Friedrich Nietzsche; “De laatste christen stierf aan het kruis”. Nee meneer Nietzsche, dat was  Christus Zelf, u weet wel, de beroemdste mens die ooit geleefd heeft. Trouwens, Hij leeft nog steeds. 3 dagen na zijn dood is Hij weer opgestaan. Net als u geloof ik ook niet in sprookjes. Maar er zijn duizenden zeer oude geschriften die dit historisch feit direct of indirect bewijzen. Zou Hij daarom de beroemdste persoon aller tijden zijn geworden? Het is ook niet niets natuurlijk, opstaan uit de dood!

Tot slot kom nog even terug op Socrates; “Onwetendheid is de bron van alle kwaad”. In feite zegt Socrates je moet weten wat waar is. De beroemdste mens die ooit geleefd heeft zegt onder andere: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij.”

Bijzonder dat de beroemdste mens die ooit geleefd heeft niet een leer verkondigt, maar Hij biedt Zichzelf aan als zijnde de weg tot God.

Vreemde gasten die christenen

Als ik ‘s morgens vroeg in mijn slaapoutfit per ongeluk in de spiegel van onze badkamer kijk, dan schrik ik me vaak het apelazarus. Niet omdat mijn haar niet goed zit, want dat is er jaren geleden al afgewaaid. Maar ik schrik van die grijs met witte stoppelbaard. Elke morgen herinnert dit peper en zout baardje mij er aan dat ik geen 25 meer ben. En dan mijn ogen, zo hol, zo niets zeggend. En die grote vochtophoping onder mijn ogen. Ook is het net of mijn buikje ‘s morgens wat meer opvalt in mijn strakke slaapshirt dan overdag verhult onder een ruime blouse. Net of het nooit went, want elke morgen sta ik weer te kijken van die “vreemde” persoon die ik eigenlijk niet wil zijn.

Onlangs schrok ik ook toen ik mij als christen de spiegel voorhield. Wat doen we soms toch vreemd. Ik kan me voorstellen dat mensen die anders gelovig zijn ons christenen soms niet begrijpen. Laatst fietste ik op een zondagavond door een dorp. Op dat moment was er net een kerkdienst afgelopen en de kerkgangers kwamen met een regelmatige stroom de kerk uit. Hun houding was alles zeggend, . . . beetje krom alsof ze een mud aardappels op de rug hadden. Hun gezicht stond op onweer, alsof ze net in de azijn waren gedoopt. Ik bedacht me wat de overburen van de kerk denken als ze de mensen zo uit een kerk zien komen? 

Enkele weken geleden  gaf ik een cursus aan een groep christenen en ik vroeg of ze allemaal een volgeling van Jezus waren. Ze keken me aan alsof ze water zagen branden. Het leek net of ze niet meer zo zeker waren van hun zaak. Vreemd . . .

Of wat te denken dat christenen de naam hebben verworven dat ze overal op tegen zijn. Anti feministisch, anti wetenschappelijk, anti abortus, anti vloeken, anti rode gordijntjes in de kerk, de ander weer anti groene gordijntjes. Anti kinderdoop of anti geloofsdoop. Anti nieuwe Bijbel vertaling, anti winkel open op zondag, anti seks voor   ’t huwelijk, anti kerkorgel en de ander weer anti drumstel.  

 

Het lijkt soms dat christenen zich veel beter kunnen uiten in dat waar ze op tegen zijn dan in dat waar ze voor zijn. Waar zijn ze eigenlijk voor? Vreemd. . .

Soms kunnen christenen ook zo snoeihard zijn naar anderen. Wat te denken van anti homo? Ik heb me proberen te verplaatsen in de wereld van een homo en mijn best gedaan om te begrijpen hoe een leven moet zijn van iemand die afgewezen wordt door de kerk, maar toch van God houdt. De kans bestaat dat, als je deze poging tot inleving deelt met een broeder of zuster, (ja zo noemen christenen elkaar)  je in sommige gevallen “neergesabeld” wordt nadat je het woord “homo’s” uitgesproken hebt. Met allerlei one-liners uit de Bijbel word je bestookt en minachtend wordt je aangekeken. Het gevoel bekruipt je dat je in een mili seconde wordt gedegradeerd tot een 6^de rangs christen. Het lijkt net of begrip hebben voor deze situatie in het denken van een christen niet voor mag komen. Vreemd! In plaats van een vinger te wijzen is het beter een helpende hand uit te steken. Zo hard en harteloos…. Ik schaam me soms dat ik een christen ben. 

Zo’n gevoel van schaamte had ik laatst ook toen ik in een kerk was waar het er hieper de piep hoera aan toe ging. Prachtige band, dikke vette gitaar solo, coole basgitarist en een 50+ dominee die net deed of hij nog 18 was. Aan het einde van de dienst werd een mooi lied gezongen als ode aan God. Hierbij stond bijna iedereen met de handen in de lucht, . .  het zag er uit als droog oefenen om thuis wat gesmeerder de lampen uit de fittingen te kunnen draaien. 

Over lampen gesproken. Ik voelde me daar net een gloeilamp in een grote kermisattractie. Het zou wellicht beter zijn om regelmatig een lampje in de duisternis te zijn.

 

De duisternis die er kan zijn omdat je moeite hebt met je seksuele gevoelens en jij  je veroordeeld en uitgekotst voelt. Het vormt een blokkade  tussen jou, God en je medemensen. Duisternis omdat je God niet begrijpt, waarom staat Hij lijden toe, waarom kiest Hij schijnbaar willekeurig mensen uit die genezen worden?  Een lichtje zijn in het leven van mensen die het leven niet meer begrijpen, geen hoop en perspectief meer zien. Een lichtje zijn voor elkaar als we soms een beetje kritisch zijn.

Een licht in deze wereld zijn! Dat is toch waar christenen voor zijn?

Boeren hebben geen tijd van opruimen

Onlangs mocht ik voor het CCA  (Contact Christen Agrariërs) een avond verzorgen over time management. Ja, ook boeren en tuinders zijn net mensen en hebben er regelmatig last van dat de dag al om is terwijl er nog veel werk ligt. Vaak is het in het leven van veel boerengezinnen een uitdaging om te dealen met de beschikbare tijd en de arbeid die er is. En dan praten we nog maar niet over de wensen en de dromen die vaak ergens op een “plank” onder het “stof” liggen en ook de nodige uurtjes zouden vergen.

Het verzorgen van een avond als deze is vooral boeiend als er naast de boeren, ook voldoende boerinnen aanwezig zijn. En dat was deze keer gelukkig ook het geval.  Van nature hou ik erg van humor, en humor krijg je als je mannen en vrouwen hun persoonlijke prioriteiten laat opsommen. Wat vinden de boeren belangrijk en wat vinden de boerinnen belangrijk? Na verloop van tijd kom je er achter dat ruim de helft van de boerinnen (met spoed) opgenomen kan worden in een slachtoffer hulpgroepje met als titel: “help mijn man beloofd me al 5 jaar een schilderijtje op te hangen”.

Ik neem aan dat er door de boeren op de terugreis in de auto wel wat goede voornemens zijn geuit naar hun wederhelft. Hoewel ik niet twijfel aan de oprechtheid van de spontaan opgeboerde beloftes is het in de regel wel zo, dat als je echt wilt weten wat mensen belangrijk vinden,  je niet moet luisteren naar wat ze zeggen, maar moet kijken naar wat ze doen. Of, zoals het ook treffend in de Bijbel staat: “waar jullie schat is, daar zal ook jullie hart zijn.”

Na een half uurtje met elkaar in gesprek zijn merk je dat er een soort vertrouwensband ontstaat tussen de aanwezigen. Ze hebben immers iets gemeen. Allen zijn ze agrarisch ondernemer en hebben een schromelijk gebrek aan tijd, dat schept een band. Deze innige band zorgt er voor dat men elkaar wel wat onhandigheden rondom timemanagement durft toe te vertrouwen. En, het is maar goed ook dat we onze blunders met elkaar delen. Zouden we veel vaker moeten doen. Onze trots en schaamte aan de kant zetten en vertellen wat we allemaal niet handig hebben gedaan in ons leven. En niet alleen de fouten delen die je maakt bij het stellen van je prioriteiten, maar ook die als het gaat om; opvoeding, intimiteit, sexualiteit, relaties, geld beheer,  en ga zo maar door. Het leven is immers veel te kort om alle fouten zelf te maken, dus kunnen we ze maar beter met elkaar delen toch?

Wat voor velen een verrassing was deze avond, is dat elk mens (ja ook jij) ten diepste geneigd is om voor het “korte geluk” te kiezen. Vervelend klusje of gesprek uitstellen. “Doe ik straks wel ff” , en als het dan “straks” is geworden komt er wel een leuker klusje voorbij, waardoor het weer wordt uitgesteld. Het resultaat is vaak dat je de hele dag het gevoel hebt dat je druk bent en er weinig uit je handen komt. In de regel is het zo dat “kort geluk” altijd “lange pijn” tot gevolg heeft.

De boerinnen gierden van het lachen toen aan het licht kwam dat hun mannen geen tijd hebben van opruimen, . . . maar dat ze wel tijd hebben van zoeken. Beetje sip keken de mannen wel. Het is natuurlijk ook niet leuk als je onhebbelijkheden zo onder het vergrootglas komen te liggen en je in luttele seconden bent getransformeerd tot een soort van volksvermaak.

 

Nadat de dames de tranen van het lachen hadden gedroogd en op het toilet de overige nodige herstelwerkzaamheden hadden verricht, hebben we ff geoefend om het meest tijdsbesparende woord door de lippen te persen. “Nee” zeggen blijft toch een lastig fenomeen. Stel je voor dat jouw “nee” zorgt voor een conflict? Stel je voor zeg dat ze je niet meer aardig vinden? En dan dat eeuwige schuldgevoel dat “nee” zeggen bij je teweeg kan brengen. Toch vreemd, . .  als je “nee” zegt heb je altijd een reden nodig en voor “ja” zeggen nooit.

 

In de achterhoek zeggen we wel eens “er is een tied van kom’n en een tied van goan” En ook op deze avond was de tijd van gaan gekomen. Je troost dan de dames nog even die hun schilderij nog steeds niet aan de muur hebben hangen. Je geeft ze de tip om overmorgen de timmerman te bellen. Voor 75 euro per uur hangt hij hem graag voor je op.  De mannen, . .  tot slot nog een tip; “maak haast wanneer je tijd hebt, dan heb je tijd wanneer je haast hebt”.

En voor ons allemaal nog een klein gedichtje over wat echt belangrijk is wat we met de tijd doen die we gekregen hebben. 

Neem de tijd om te werken, want dat is de voldoening van vandaag.
Neem de tijd voor je geliefden, want het is je “schat” voor morgen. 
Neem de tijd om te bidden, want dat is de bron van je kracht.
Neem de tijd om te spelen, want dat is het geheim van de jeugd.
Neem de tijd om te dromen, want dat is het begin van nieuwe plannen.
Neem de tijd voor de Bijbel, want dat is de basis van alle wijsheid.
Neem de tijd om lief te hebben, want dat is de ware levensvreugde.
Neem de tijd om liefde te ontvangen, want het is de spijs voor eigenwaarde. 
Neem de tijd om afscheid te nemen, want het is het begin van iets nieuws.
Neem de tijd voor ‘t wonder van Pasen, want het is de bron van dankbaarheid.
Neem de tijd om stil te zijn, want dat is de muziek van je ziel.
Neem de tijd voor beweging, want het is kracht voor je lichaam.
Neem de tijd voor rust, want het is de katalysator voor geest, ziel en lichaam.
Neem de tijd,want de Maker van zon en maan geeft je alle tijd!

 

 

IRRI top 10

Elk jaar maak ik weer mijn ergernissen top 10. Zaken waar ik me het afgelopen jaar aan heb geïrriteerd zet ik op een rijtje. Ja, ook christenen kunnen zich irriteren, . .  of ben ik de enige?

Op plaats 10 van mijn “hitlijst” staan vaak zaken als automobilisten (meestal vertegenwoordigers denk ik)  die meer met de middelvinger omhoog rijden dan er mee in hun neus peuteren. Of wat te denken van haastige oma’s, die volgens mij zeeën van tijd hebben, maar toch nog even bij de kassa hun winkelkarretje voor de jouwe proppen. Of een bekeuring voor 6 kilometer te hard rijden op de autobaan. (ga toch boeven vangen joh!) De meer serieuzere issues staan in de top 5 van mijn lijstje. Tot mijn grote schrik kwam er dit jaar zomaar één van niets met stip op plek 4. Zomaar, aus das blaue hinein, was daar de struisvogel gelovige. Het grotere broertje van de struisvogel politicus en de evenknie van “Vroom op zondag en Dreesman door de week”. De tegenhanger van bijvoorbeeld moeder Theresa of de barmhartige Samaritaan zoals die in de Bijbel wordt beschreven.

Ik weet niet of je het verhaal uit Lucas 10 over de barmhartige Samaritaan wel eens hebt gehoord. Maar het verhaal kent 4 hoofdrolspelers. De eerste is een man die beroofd is en half dood wordt geslagen door zijn belagers en als een vertrapt Mc-Donalds bekertje aan de kant van de weg wordt gekwakt. 

De volgende hoofdrolspeler is de Samaritaan. Je kunt hem vergelijken met een allochtoon. Een vreemdeling die door de vaste bewoners van het land werd uitgekotst en alleen goed was om de meest ranzige klusjes op te knappen.

De derde hoofdrolspeler is de priester in hoogst eigen persoon. En de vierde "acteur" is een Leviet. Deze kun je vergelijken met het hulpje van de priester of dominee. De ouderling, de koster, de diaken, de gewone kerkganger. Kortom een voorbeeld gelovige. Elke week netjes naar de kerk, traditioneel bidden voor ‘t eten, een glimlach, een hug voor een bekende die hij ziet in de kerk. Ook is hij niet te beroerd om zondags zijn hele rol king pepermunt weg te geven. En vol overgave zingt hij Gezang 473 “Neem mijn leven laat het Heer, toegewijd zijn aan Uw eer.”

 En wat nu zo bizar aan dit verhaal is, is dat de Leviet precies weet wat God van hem vraagt. Maar terwijl hij naar huis loopt ziet hij op nog geen 5 meter afstand iemand als een vertrapt Mc Donalds bekertje aan de kant van de weg liggen… Hij ziet hem lijden en weet dat de gewonde man zijn hulp nodig heeft, hij kijkt hem aan en duizend gedachten schieten em te binnen. “Snel naar huis, studio sport begint zo”, “iel, . . straks wordt mijn pak nog smerig”, “ach zijn familie moet er maar naar omzien”, “ik moet om 8 uur bij de vergadering van de kerk zijn”, “als hij er morgen nog ligt kijken we dan wel ff”. De Leviet stopt met denken, steekt zijn kop in het zand, vergeet wat hij daarnet gezongen heeft en loopt door en laat de gewonde man als oud vuil liggen.

Gelukkig komt even later de Samaritaan, hij neemt het bebloede slachtoffer mee en net als in een sprookje komt ook hier alles goed, . . .  nou ja alles goed? Struisvogel geloof staat anno 2013 wel met stip in mijn IRRI-top 10. Juist nu, in een tijd van crisis, een tijd waar steeds meer eenzaamheid is onder ouderen en jongeren zouden we (ja ook ik) moeten doen wat we zingen;

Neem mijn leven laat het Heer,

toegewijd zijn aan uw eer,

maak mijn uren en mijn tijd

tot uw lof en dienst bereid.

PS: Heer, help me keer op keer

te wijken voor de struisvogel leer!

Een kanarie die een boer MOET laten

Binnenkort mag ik een praatje houden voor een groep mensen die een cursus volgen waarbij ze meer willen leren over het christelijke geloof. Leuke cursus trouwens en een aanrader voor iedereen die iets wil begrijpen van die onbegrijpelijke God of de soms “gekke” maniertjes van christenen.

Maar goed, waar ik het over wil hebben is het onderwerp waarover ik mag praten: “waarom en hoe zou ik het anderen vertellen.” De bedenker van de cursus vond het schijnbaar noodzakelijk de cursisten te leren hoe ze het Goede Nieuws over Jezus over de bühne moeten gooien en waarom ze dit vooral zouden doen. Maar de voorbereiding voor mijn praatje liep erg stroef dit keer. Ik kreeg pukkeltjes en rode vlekken in mijn nek, want gaandeweg mijn voorbereiding ontstond het gevoel van het moeten vertellen. Hoezo moeten?

Ik stel me voor dat als ik voor de eerste keer pake (is opa maar dan in ’t Fries) mag worden, nou dan moet ik dit goede goede nieuws niet vertellen, nee dan wil ik niets liever dan het vertellen aan mijn vrienden, familie, buren en kennissen. Geen communicatiemiddel zal ik ongebruikt laten om dit prachtige nieuws te vertellen. 

Of wat te denken van een melkveehouder die ik ken. Hij is erg ziek en wordt, zo het er naar uit ziet, niet weer beter…. Stel dat ik morgen in de krant zou lezen dat ze juist voor deze ziekte een medicijn hebben ontdekt die 100% zeker deze ziekte geneest. Nou, dan moet ik dit goede nieuws niet vertellen, maar dan wil ik dat dolgraag. Ik ga hem niet bellen, smsen of mailen. Ik zou mijn auto pakken en er heen racen (Anja: “pas op de flitspalen Jan”) want ik wil zijn gezicht zien als ik dit goede nieuws aan hem vertel. Samen met zijn vrouw en kinderen zullen we een vreugdedans maken rondom de melktank.

Zo is het toch ook met het goede Nieuws over Jezus? Hij stierf voor jouw zonden zodat we voor eeuwig in Gods Heilige nabijheid mogen leven. Een verschil tussen leven en dood. Klinkt eenvoudig, maar moeilijker kan ik het niet maken. Dit goede Nieuws dat wil je toch delen (niet te verwarren met door de strot drukken)  met iedereen, op welke manier dan ook? Dat is toch geen kwestie van moeten maar van verlangen? Als je christen bent en het delen van dit goede Nieuws voelt als moeten, dan kun je beter maar niets zeggen. Het zal klinken als een kanarie die een boer moet laten.

Als je in een volière gaat zitten ben je nog geen kanarie. Je wilt dan niet graag mooi zingen, maar je moet, je doet je best omdat het zo hoort. Maar het klinkt natuurlijk helemaal nergens naar. Net zo min, dat als je naar de kerk gaat ben je nog geen christen. Je wilt dan niet graag het goede Nieuws vertellen, maar ‘t moet omdat het zo hoort. Voor al deze mensen is het misschien goed om nog eens een leuke cursus te volgen. Je mag kiezen; blokfluit les of een Alpha cursus. http://www.alpha-cursus.nl/

Wat overigens ook goed werkt is een praatje voor de Alpha cursus voorbreiden, . . . niets menselijks is mij vreemd.

Heb je in Mijn naam een blog geschreven?

Als ik later door mijn beschermengel (die hoop ik geen last zal hebben van overgewicht ;-) bij God wordt “afgeleverd”, stel ik mij zo voor dat van al die duizenden vragen die ik voor Hem heb opgespaard er geen één meer zal overblijven. Vragen over plotselinge dood van jonge mensen, het  verdriet dat mensen soms moeten doorstaan omdat ze pech hebben in het leven. De zinloze oorlogen, de ruzies en familiedrama’s. Mijn vragen over al die onverhoorde gebeden, . . .  ik denk dat er geen vraag meer overblijft als ik oog in oog met Hem mag staan.

Wel denk ik dat Hij nog een paar vragen aan mij heeft. Bijvoorbeeld, “Jan, Mijn trouwe dienstknecht, welke parels op aarde heb je verzameld en biedt je Mij vandaag aan?” Stel je voor zeg, dat ik Hem dan mijn mooie gepoetste auto aan moet bieden, of mijn visspulletjes, mijn goede conditie, mijn veel te grote huis, mijn 1000 afleveringen goede tijden slechte tijden, mijn . . .  Ik denk dat deze parels het Hemelse vuur niet zullen doorstaan. Ook in mijn geval zullen de brandbare parels nog wel een beetje nasmeulen en veel as zal te vinden zijn in mijn mandje. Misschien als God met Zijn hand de bereidheid vind ff in de as te roeren zal Hij misschien nog iets vinden wat van Waarde is.

Ook zou Hij me kunnen vragen: “Jan, heb je in Mijn naam mensen het Goede Nieuws over Mij verteld. Heb je in Mijn naam mondharmonica gespeeld? Heb je in Mijn naam zieken de handen opgelegd en voor armen en weduwen gebeden? Jan, heb je in Mijn naam trainingen verzorgd?” Als het bij deze vragen zou blijven zou ik het nog steeds met “ja” kunnen beantwoorden. Maar stel dat Hij zal vragen; “Jan, heb je in Mijn naam ook een blog bijgehouden?” Dan zal ik geschokt zeggen; “Maar kon ik dat dan?”

Maar kon ik dat dan?

Stel dat Hij me die vraag stelt, dan wil ik in ieder geval kunnen zeggen dat ik het geprobeerd heb. Vandaar mijn eerste voorzichtige schreden op de digitale weg (niet te verwarren met DE WEG http://why.jesus.net/waaromjezus/  )

Regelmatig vroegen mensen mij, "Jan zet je columns, je toespraken en je gedachtes eens op papier. Met enige schroom geef ik aan dit verzoek gehoor. Verhalen van een gewone Hollandse man, die met beide benen in de boerenklei staat en zo nu en dan een gedichtje schrijft of een avontuur beleeft. Soms lachwekkend, soms prikkelend, soms walgelijk. Kortom, een poging om jou als lezer te laten ontdekken welke liefde God de Vader voor jou en mij heeft, . .  ook al snap ik soms helemaal niks van Hem en zie ik Zijn liefde niet. Regelmatig zie ik de humor van een leven met God niet in en levert het me meer vragen dan antwoorden op. Maar de zoektocht naar antwoorden levert soms verrassende inzichten op.....