Ik weet niet hoe dat met jou gaat, maar soms overkomt het me
dat me een beeld van iets of iemand opgedrongen wordt. Het afgelopen half jaar
overkwam me dat weer eens. Het betrof dit keer een iemand, namelijk Zwarte
Piet. Het zal je niet ontgaan zijn dat deze altijd goedgemutste lieverd, die
nooit te beroerd is zijn helpende hand uit te steken, zwaar onder vuur ligt.
Sinds December 2013 is hij het toonbeeld van racisme geworden. Een groep
mensen, waarvan ik denk dat ze vroeger misschien vaak gepest zijn, heeft
bedacht dat Zwarte Piet echt niet meer kon. Kosten nog moeite werd gespaard om
het prachtige beeld dat ik van Zwarte Piet heb om te buigen tot een zielig
hoopje mens dat negatief benaderd wordt vanwege zijn huidskleur. Nou, ik zal je
eerlijk zeggen, het was me natuurlijk wel opgevallen dat hij donker was, maar
dat hoort bij blijheid en goedlachsheid. Altijd gezellig. Sinterklaas vieren
zonder Sinterklaas, daar heb ik wel gevoel bij, maar Sinterklaas vieren zonder
Zwarte Piet? Nee, dat nooit!
Langzaam maar zeker bekruipt me het gevoel dat de sprekende
minderheid iets gevoeligs heeft willen raken en mijn held, Zwarte Piet,
daarvoor misbruikt. En, . . . ze krijgen hun zin. Afgelopen week las ik dat er
een meerjaren plan is gemaakt om Zwarte Piet van zijn prachtige kleur te
ontdoen. Komend jaar moet mijn held het doen met een paar zwarte roet strepen op
het gezicht. Nou, het verloop kun je op 2 vingers natellen. Hoe dan ook, het
draait er op uit dat het beeld van Zwarte Piet wordt vertroebeld en ik over een
jaar of 10 aan mijn kleinkinderen uit mag leggen dat het logisch is dat Zwarte
Piet toch wit is. Ik hoop dat mijn teleurstelling tegen die tijd niet meer van
mijn gezicht af te lezen is, . . . wat moeten mijn kleinkinderen er wel niet
van denken.
Afgelopen periode heb ik regelmatig nagedacht over het
vertroebelen van een beeld van iets of iemand en welke gevolgen dit zou kunnen
hebben voor mij, mijn omgeving en mijn eventuele klein- en achterkleinkinderen.
Ik denk dat de gevolgen voor mijn nazaten rondom Zwarte Piet die later wit werd
wel mee zullen vallen. Het is een beetje frustratie dat ik graag even met je
wilde delen. Maar wat te denken van het beeld van Christus, zou dat door de
loop der jaren heen ook vertroebeld zijn geraakt? Of is het beeld dat we van
Hem hebben nog net zo als ruim 2000 jaar geleden?
Iedere gelovige is een beelddrager van Christus en uiteraard
de kerk. De Bijbel spreekt er zelfs over dat de kerk het lichaam van Christus
is. De kerk, een plek waar we Hem ten volle in zouden moeten kunnen herkennen.
Toen ik dit onlangs met iemand deelde vroeg ze me, “welke
kerk bedoel je? De Baptisten, de PKN, de Lutherse Kerk, de Rooms Katholieke
kerk, de Gereformeerde gemeente, de Evangelische kerk, de Pinkster kerk, De
Gereformeerd vrijgemaakte kerk, de Nederlands Gereformeerde Kerk of mischien wel
de Christelijk Gereformeerde kerk of, . .
“Stop maar” zei ik, ” je mag
kiezen welke kerk jij vind dat het beeld van Jezus Christus het minst heeft
vertroebeld”. De jonge vrouw, die jaren geleden de kerk heeft verlaten omdat
het instituut kerk niet relevant was in haar ogen zei; “het maakt volgens mij
niet uit, Jezus had denk ik wat anders voor ogen dan dat wat wij er met ons
allen van hebben gemaakt”.
Een Blog schrijven zonder mijn eigen mening te geven vind ik
niet zo chique. Vandaar: Ik vind dat ze gelijk heeft. En daarnaast, elke kerk
is opgebouwd uit levende stenen waar ik me ook toereken. Ook ik heb het beeld van Christus
vertroebeld. Met andere woorden, verbeter de kerk en begin bij jezelf!
Oh ja, ik schrijf dit over de vertroebeling van Christus in
onze kerken niet omdat ik mijn
frustraties met je wil delen, maar wel mijn oprechte zorg. Zorg om mijn
/ onze eventuele klein- en achterkleinkinderen en hun vrienden, buren en
familie die op zoek zijn naar echtheid, opzoek naar onvoorwaardelijke liefde, opzoek
naar respect en waardering. Opzoek naar perspectief in het leven.
